می آموزیم برای....
می آموزیم برای بازگویی برای دیگران در کلاس و تریبون – شغل و گذران زندگی- ،برای کم نیاوردن در میان دوستان و همسالان – رقابت- ،برای شهرت و مطرح شدن در جامعه و فامیل و خانواده ،- اثبات خود - برای دوست داشتن آموختن ،آموختن برای آموختن -وصدها برای...
لیکن اندکند آنان که می آموزند تا عمل کنند و بر مبنای آموخته های خویش اندیشه و کردار خود را رشد دهند.!
در میان هزاران و هزاران درخواستی که نیایشگران پاک و هوشمند و زیرک جهان از خدای خویش خواسته اند، درخواستی ویژه و شایسته درنگ در نیایش های اسلامی چشم نوازی می کند که حکایت از بینشی بسیار فراتر از آنچه انسان های عادی در باره آموختن می اندیشند و باور دارند،دارد.
بیاییم در این فراز لحظه ای توقف کنیم و سپس خود به داوری در باره آموخته های خویش بپردازیم.!
نکته بسیار مهم این است که در این نیایش، نیایشگر پاک که خود از دوستان خداوند است در آن تقاضای پناهندگی به خداوند را دارد. تو گویی آژیر بمباران دشمن به صدا در آمده است و دلسوزان بشرفرورفته در غفلت ها با هر شکلی می خواهند مردم خود را به پناهگاه برسانند تا از آسیب این بمباران کشنده در امان بمانند.
نیایش گر در این فراز دعا خانه نشین و سجاده نشینی نیست که وردی و ذکری بر زبان داشته باشد و به آهنگ ثواب و پاداش آن را بخواند!
و اما آن فراز نیایش:"خدایا پناه به تو مى برم از دانشی که سود نبخشد."
دانش اندک و اندیشه محدود من واقعا،یعنی واقعا به سود بخشی دانش های بشری قد نمی دهد. اما به قول حافظ
"اینقدر هست که بانگ جرسی می آید."
همین اندازه می دانم، دانشی که مرا از چاه سنگی و گیاهی و جانوری بالا نکشاند و به انسانیت نرساند و توان مندی های انسانی ام را فربه نسازد حقیقتا چه سودی خواهد داشت.
همین اندازه می دانم آموخته های دیروز و امروز و فردایم در شکوفایی هویت انسانی به خدایی شدن کمکم کنند.همین! دیگر هیچ نمی دانم.
******
پ.ن:
در کتاب مصباح المتهجد جناب شیخ طوسی برای نیایش پس از نماز ظهر چنین آمده است:
"اَللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ نَفْسٍ لاَ تَشْبَعُ وَ مِنْ قَلْبٍ لاَ یَخْشَعُ وَ مِنْ عِلْمٍ لاَ یَنْفَعُ وَ مِنْ صَلاَةٍ لاَ تُرْفَعُ وَ مِنْ دُعَاءٍ لاَ یُسْمَعُ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ الْیُسْرَ بَعْدَ الْعُسْرِ وَ الْفَرَجَ بَعْدَ الْکَرْبِ وَ الرَّخَاءَ بَعْدَ الشِّدَّةِ اللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْکَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ أَسْتَغْفِرُکَ وَ أَتُوبُ إِلَیْکَ"
خدایا پناه به تو مى برم از نفسى که از دنیا سیرى ندارد و از قلبى که خاشع نباشد و از علمى که نفع نبخشد و از نمازى که بالا نرود و از دعایى که به اجابت نرسد خدایا از تو مى طلبم آسانى حال را بعد از عسرت و گشایش پس از رنج و مشقت و فراوانى نعمت پس از سختى و شدت اى خدا هر نعمتى که ما بندگان راست هم از جانب توست خدایى غیر تو نیست از تو آمرزش مى طلبم و بسوى تو از گناه باز مى گردم.
معرفی کتاب: علم نافع – حسین مطیع
این کتاب به تفصیل در باره علم سودمند پرداخته است.
